Merhaba! Öncelikle herkese saygılar,sevgiler.Ben 12 yaşında bir kızım ve bir çocuk olarak çok zor şeyler yaşadım.Benim 26 yaşında bir abim var ve o şizofren hastası.Şimdi olanları anlatayım.Abim önceden çok iyiymiş ama maalesef 13 yaşında sağ gözü görmemeye başlamış.Lise 1'e kadar okumuş.Sağ gözü için doktora gitmişler.Doktor göz nakli olması gerektiğini söylemiş.Abim de çok üzülmüş ve psikolojisi bozulmuş.Epilepsi-piskos hastalıklarına yakalanmış.Bu yaşına kadar bir çok hastaneye gitti,rehabilitasyon tedavisi gördü,bir çok kuruma başvurduk ve 10 yıldır göz nakli sırası bekliyor.Evimizde sağlam bir şey kalmadı.Çünkü,abim sesi ve gürültüyü hiç sevmez.Korna sesinden,insan sesinden ve daha bir çok sesten rahatsız olur.O yüzden de buna kayıtsız kalamaz ve bulduğu herşeyi kırar.Abim 4 televizyon,2-3 radyo ,saat v.b. şeylerden bol miktarda kırdı.Hala da rahatlamadı.Onun yüzünden evdeki herkesin psikolojisi alt üst oldu.Abim bir süre Ankara ve Bolu'daki hastanelerde tedavi gördü.Maalesef bir fayda sağlamadı.Şimdi günde 20 tane ilaç içiyor ama durmuyor.Biri sürekli onun yanında duracak ve ona hizmet edecek.Abim sayesinde çocukluğumu yaşayamadım.Ama yine de ne yapayım yani babamın deyişine göre; ''Atsan atılmaz,satsan satılmaz.'' Ben tüm zorluklara rağmen yılmadım ve 6. sınıfa geçtim.Her sene takdirname alıyorum.Şimdi siz inanmassınız heralde küçük bir çocuk mu bunları yazan diye.Ama gerçekten de öyle.Evet.Bunları ben yazıyorum.Allah'ıma dua ediyorum.İnşallah bir gün iyileşir....Annem ve babam amca çocukları olduğu için olsa gerek.Siz siz olun akraba evliliği yapmayın.Bu sitede abimin neler yaptığını,duygularımı da anlatacağım.Sevgiyle kalın...       İşte bu abim ve yanındaki de annem...